دنیاي صنعتی امروز و پیچیده شدن روابط، میزان ناکامی ها و فشارهاي روانی مردم روبه افزونی گذاشته و زندگی را به کام برخی تلخ کرده است. افراد دیگر به ي نیازهاياولیه راضی نیستند و نیازهاي جدیدي بر گستره ي نیازهاي قبلی پا بر عرصه وجودگذاشته است. در این بین دانش آموزان از این قاعده مستثنی نبوده و نسبت به نسل هاي قبلتکالیف پیچیده تر بر عهده داشته و مم به رعایت برنامه ریزي هاي نوین آموزشیمی باشند. گاهی شکستها و ناکامیها باعث دلسردي آنان در حل مسائل می شود و درواقع درماندگی آموخته شده ایجاد می شود. به نظر میرسد، شکستها کمتر باعث بروزعاطفه منفی در افراد شاد می شود و هر شکست با خوشبینی تجربه اي براي رسیدن بهپیروزي تلقی میگردد، اما شادي، خصوصیتی است که تحت تأثیر ویژگی هاي سرشتی و، شخصیتی فرد خصوصاً درون گرایی و برون گرایی قرار دارد(بین بریج1، 2010).از طرف دیگر تحت تأثیر تجارب و یادگیري نیز قرار دارد. در واقع شادي همانند ثروتی است که می توان آن را از دست داد و یا اینکه بر آن افزود. با استفاده از روش هايشادي بخش در جریان آموزش و برنامه ریزي آموزشی فراگیران، می توان علاوه بر ایجادمحیطی رضایت بخش براي دانش آموز، با بسیاري دیگر از مشکلات از جمله میزان غیبت،دیرآمدگی، بی حوصلگی و کسالت در کلاس درس، امراض جسمی و روحی و در نهایت
مسأله افت تحصیلی، مقابله شود و محیطی فراهم شود که امکانات فراگیري مؤثردانش آموز در نظر گرفته شود. لذا توجه به تأثیر روش هاي شادي بخش در برنامه ریزيآموزشی دوره هاي مختلف تحصیلی ضروري به نظر می رسد(کرافت،2008).
درباره این سایت